List od Kazimierza Ajdukiewicza z 14.11.1926

Autor Kazimierz Ajdukiewicz

Kategorie korespondencja przychodząca, polscy badacze i badaczki

Archiwum Archiwum Rodziny Ingardenów

Data powstania 14.11.1926

Sygnatura w archiwum ARI

Prawa autorskie wszystkie prawa zastrzeżone

Rodzaj zasobu list

Problematyka kwestie osobiste

Tagi #Ajdukiewicz o Ingardenie, #choroba, #Kazimierz Ajdukiewicz, #przyjacielskie stosunki, #przyjaźń, #Roman Kajetan Ingarden, #śmierć, #śmierć ojca Ingardena, #starość, #utrata ojca, #współczucie

Warszawa 14/XI.26.

Mój Kochany Romku!

Wiadomość o śmierci Twego czcigodnego Ojca wstrząsnęła mną bardzo z dwóch powodów. Naprzód dlatego, że mam dla Ciebie dużo szczercyh i przyjaznych uczuć. Mimo wielu różnic naszej struktury emocjonalnej i intelektualnej czułem się z Tobą zawsze blisko i bezpiecznie, tzn. tak, że nie przychodziło mi nigdy na myśl “Miej się na baczności!”, co tak często w stosunkach z ludźmi z którymi się żyje odzywa się mimo przyjacielskich stosunków. Drugi powód to podobieństwo naszych sytuacyj, Tak często dzieliliśmy obaj obawy, że możemy utracić naszych ojców. Rozumiem dlatego doskonale, co przeżywasz i naprawdę w dosłownem znaczeniu współczuję.
n Pisać Ci słów pociechy nie potrzebuję. Rozmawialiśmy niedawno o tem, co warte życie starca schorowanego dla niego. Wiem z własnego doświadczenia, że w takich chwilach potrzeba czuć koło siebie ludzi bliskich, do których z ufnością można się odnieść. Tracisz jednego z najbliższych, ale zostają Ci nie tak bliscy wprawdzie, lecz “bezpieczni” w powyższem znaczeniu przyjaciele.

n   Serdecznie Cię pozdrawiam i ściskam
n    n Twój zawsze Ci oddany
n    n    n    Kazik.

Innym razem napiszę Ci o rzeczach codziennych i cieszyć się będę, gdy od Ciebie coś dostanę.