List od Edmunda Husserla z 02.02.1917

Autor Edmund Husserl

Kategorie korespondencja przychodząca, zagraniczni badacze i badaczki

Archiwum Biblioteka Naukowa Polskiej Akademii Umiejętności

Data powstania 2.02.1917

Sygnatura w archiwum Biblioteka PAU

Prawa autorskie wszystkie prawa zastrzeżone

Rodzaj zasobu list

Problematyka kwestie naukowe, kwestie osobiste

Dziedzina filozofia

Tagi #1917, #Bergson, #Edmund, #Edmund Husserl, #Fryburg, #Henri, #Henri Bergson, #Husserl, #Husserl o Ingardenie, #Ingarden, #Kajetan, #listy polecające, #młode pokolenie, #nacjonalizm, #nauczyciel akademicki, #odbudowa Polski, #ojciec Ingardena, #opinia, #opinie o Ingardenie, #pochwała syna, #pochwały Ingardena, #Polska, #praca doktorska, #Roman Kajetan, #Roman Kajetan Ingarden, #studia, #studia w Getyndze, #syn, #uprzejmości, #wartości kultury, #wojna

Fryburg B., Lorettostr. 40/III
2. II. 1917

Szanowny Panie Radco!

Przed kilkoma miesiącami otrzymałem od Pana list z podziękowaniami za moją przychylność wobec Pańskiego syna Romana – już dawno chciałem do tego nawiązać i napisać, że nie ma naprawdę szczególnego powodu, by mi dziękować: jest przecież rzeczą oczywistą, że nauczyciel akademicki wspiera, w każdy możliwy sposób, swego długoletniego ucznia, wobec którego ma wszelkie powody, aby pokładać w nim nadzieje, i ponadto którego osobowość wysoko ceni.

Chciałbym też dodać, żeby się Pan nie martwił z powodu przedłużających się w czasie studiów syna. Wykorzystał on te lata doprawdy dobrze i rozwinął się ku mej radości najpiękniej, jak mógł.

Odczuwam ogromne zadowolenie, że udało się nam, mnie i mojej żonie, atoli z pewnym trudem, zatrzymać tutaj jeszcze przez kilka miesięcy Pańskiego Romana, niewątpliwie nie nadającego się na wojnę, i nie przerywać pięknego ciągu owocnej pracy, w jakim się wówczas znajdował – dopóty, dopóki nie ukończył głównej części swej pracy o Bergsonie, mającej posłużyć jako dysertacja. Myślę, że to jego pierwsze dzieło będzie wybitne, i w ogóle uważam, że Pański syn – oszczędzając odpowiednio swoje słabe zdrowie – przyniesie jeszcze chwałę swemu narodowi. Jego skromne, a jednocześnie szczere i nakierowane na wartości czysto merytoryczne usposobienie zaowocuje sukcesem i zaszczytami. Doprawy ten, kto w dopiero co otwartych sferach nauki, na gruncie puszczy dziewiczej, tak odpowiedzialnie stara się pracować twórczo na rzecz kultury, początkowo z wolna doprowadza swoje prace do końca.

Może mu Pan jednak w każdym razie absolutnie zaufać i (mówiąc między nami) mogę Panu tylko pogratulować takiego syna. Niech reprezentuje młode pokolenie nowej Polski, i niech się ono śmiało stanie pokoleniem idealizmu, opartego na solidnej pracy nad prawdziwymi wartościami kultury: w nauce, sztuce i działaniu na rzecz dobra państwa – pokoleniem dalekim od wszelkich narodowych urojeń, które rozsiały już po Europie tyle nieszczęść. Podobnie jak bardzo wielu Niemców, z przychylnością obserwuję odbudowę Polski. Oby nadszedł czas błogosławieństwa, mający swe źródło w pracy i czynie.

Z najniższymi ukłonami i wyrazami szacunku

Prof. E. Husserl