List od Ireny Sławińskiej z 23.02.1958

Autor Irena Sławińska

Kategorie korespondencja przychodząca, polscy badacze i badaczki

Archiwum Archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie

Data powstania 23.02.1958

Powiązane miejsca Kraków

Sygnatura w archiwum K_III-26_D_48

Prawa autorskie wszystkie prawa zastrzeżone

Rodzaj zasobu list

Problematyka kwestie naukowe, kwestie publikacyjne

Dziedzina filozofia, filologia polska

Tagi #1958, #cytat, #cytowanie Ingardena, #dyskusja, #działalność odczytowa, #Główne problemy struktury dramatu, #Ingarden, #Irena, #Irena Sławińska, #Katolicki Uniwersytet Lubelski, #komentarz, #Kraków, #KUL, #O języku dzieła teatralnego, #O rozmowach w III cz. Dziadów, #odczyty, #prace I. Sławińskiej, #prace Ingardena, #prace Sławińskiej, #Problematyka badań nad językiem dramatu, #prośba, #recenzja, #referat, #referat heidelberski, #Roczniki Humanistyczne, #Roman, #Roman Ingarden, #Sławińska, #Studia z estetyki

Lublin, 23.II.58

Wielce Szanowny Panie Profesorze,

I ja żałuję bardzo, że nie było okazji do rozmowy w Krakowie, ale czas był tak szczelnie utkany referatami i dyskusją! -Podaję dane bibliograficzne mojej rozprawki: Problematyka badań nad językiem dramatu, ‘Roczniki Humanistyczne’ , R.1953 : 1955, T.IV.z.1., ss. 25-60, Tow. Naukowe
K.U.L. , wydział Hist.- Filologiczny. Co prawda wypowiedź te miałam za bardzo słabą – większą uwagę przywiązuję do ostatniej rozprawki ‘ O rozmowach w III cz. Dziadów, Lublin 1952.

Tak się składa, że właściwie i ja przesyłam ‘ Pamiętnikowi Teatr’ . polską wersję referatu heidelberskiego: Główne problemy struktury dramatu , gdzie chciałam powołać się na tezy Pana Prof. z odczytu na KUL. „O języku dzieła teatralnego”. Pewnie studium Pana Prof. ukaże się wcześniej, wobec czego będę musiała zmienić nieco tekst tej wzmianki. W każdym razie chciałam ją podać, by Pan Prof. zechciał się wypowiedzieć, czy można ją w tej redakcji zostawić:

„Prof. Roman Ingarden w swoim odczycie ‘O języku dzieła teatralnego’ (grudzień 1955,
Lublin, KUL) specyficzność tego języka wyjaśniał podwójną funkcję, jaka on spełnia: jest środkiem
poznawania między postawami, z drugiej zaś strony – sposobu komunikacji z widzem. Kwestie postaci mają dostarczyć widzowi ekspozycji, wszelkich w ogóle informacyj, potrzebnych do pełnego odbioru sztuki i nie przekazanych środkami pozazmysłowymi. Z tych dwu służebności wynikają wszystkie konsekwencje w zakresie struktury”.

Bardzo będę wdzięczna za słowo odpowiedzi.

Z wyrazami największego szacunku i serdecznych pozdrowień

Irena Sławińska

Cieszę się szczerze, że ‘Studia z estetyki’ nareszcie wyszły – i tak ładnie!