List do Stefana Morawskiego z 26.06.1967

Autor Roman Ingarden

Kategorie korespondencja wychodząca, polscy badacze i badaczki

Archiwum Archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie

Data powstania 26.06.1967

Sygnatura w archiwum K_III-26_D_69

Prawa autorskie wszystkie prawa zastrzeżone

Rodzaj zasobu list

Problematyka kwestie naukowe, kwestie organizacyjne, kwestie publikacyjne

Dziedzina estetyka, filozofia

Tagi #bibliografia, #błędy, #brak czasu, #Das literarische Kunstwerk, #doktorat, #działalność odczytowa, #dziekanat, #dzieło sztuki, #estetyka, #fałszywe twierdzenia, #formalne przyjęcie, #humorystyczna recenzja, #koncepcja dzieła sztuki, #koncepcja Ingardena, #księga pamiątkowa, #Max Bense, #nazwy jednostkowe, #nazwy ogólne, #negatywna ocena, #ocena pracy doktorskiej, #odczyt, #odczyt z PAN, #PAN, #Piotr Graff, #polemika, #Polska Akademia Nauk, #praca doktorska, #praca naukowa, #prakseologia, #presja, #problematyka pracy, #przedmiot estetyczny, #przeżycie estetyczne, #recenzja, #recenzja pracy doktorskiej, #Roman Ingarden, #rozprawa doktorska, #socjologicznie pojęta prakseologia, #Stefan Morawski, #Stefan Żółkiewski, #styl rozprawy, #telegram, #teza rozprawy, #Władysław Tatarkiewicz, #Wójcik, #wpływ Ingardena, #wykłady, #zarzuty Ingardena, #życie akademickie

Prof. Roman Ingarden
Kraków, Biskupia 14 n n n Rabka, Słoneczna 38
n n n n n 26 czerwca 1967

Drogi Panie Stefanie,

n n wysłałem właśnie telegram do Pana przyjmujący formalnie rozprawę Graffa jako rozprawę doktorską, ale recenzji nie jestem w stanie napisać, wymaga ona rzeczywiście pewnego czasu do zrobienia. Ale decyzja moja formalna na razie wystarczy. Musze zarazem skorygować to, co napisałem o problematyce pracy, że mianowicie należy ona do socjologicznie pojętej prakseologii. Napisałem to po przeczytaniu pierwszego rozdziału, w który istotnie zapowiedziana jest problematyka tego typu, ale potem ta problematyka nie jest rozwijana i rozprawa ściśle biorąc zajmuj e sie wielu innymi sprawami, a dopiero w ostatnim VI rozdziale zajmuje się zagadnieniami związanymi z estetyką i przedmiotem estetycznym. Natomiast owo twierdzenie, o którym napisałem, że wydaje mi się niebezpieczne dla kultury istotnie jest wypowiedziane w rozdziale I-szy i odnosiłem wrażenie, że zostanie ono potem rozwinięte i uzasadniane. Ale potem już nie ma o nim mowy, a aw każdym razie nie ma go w tym ostrym wyraźnym sformułowaniu.
n Tyle sprostowanie do mego ostatniego listu. Rozprawa Graffa jest bardzo nie-zwarcie posana, każdyx rozdział stanowi jakby artykuł dla siebie i związki między nimi są bardzo luźne. Ale o tym jeszcze potem w samej recenzji, do której napisania musze się udać do Krakowa by mieć pod ręką książki dla sprawdzenia różnych cytatów. Przy tym pewna uwaga. Graff kilkakrotnie w notach wymienia maja prace i nazwisko. z tego prawie bez wyjątku fałszywie podając moje twierdzenia, albo niewęściwie wymieniając daną pracę, gdy należało wymienić koniecznie inną. Raz polemizuje ze mną na temat nazw ogólnych i jednostkowych, ale rozwiązanie, które daje od siebie znajduje się parę kartek dalej w Das literarische Kunstwersk, tylko on już nie doczytał tego xxxx z paragrafu do końca, ale gdy to się uwzględni do zarzuty przeciwko mej koncepcji upadają. Tego nie zauważył. xxxxxx Wreszcie w rozdziale VI, gdy wytacza swoją koncepcję dzieła sztuki i przedmiotu estetycznego, to jakkolwiek wygłasza pewne twierdzenie, które w jego sformułowaniu uważam za fałsz we, to jednak cała koncepcja wraz z szeregiem terminów przez niego używanych ma u podłoża moją koncepcję zarówno przeżycia jak i przedmiotu estetycznego, u tym że są pewne odchylenia, ale nie byłoby tej jego całej teorii,gdyby nie było moich prac. Ale wtedy Gxxx Graff nie przypomina sobie już mojego nazwiska.
n Skoro tylko recenzja będzie gotowa, prześlę ją oficjalnie do Dziekanatu, ale nie wcześcniej jak w połowie lipca. I tak ta cała recenzja wyrwała mi-ę zupełnie z mojej terminowej roboty i nie wiem, jak do niej powróce, a jeszcze wszak mam napisać recenzję, co także jeszcze kilka dni co najmniej będzie mię kosztować.
n Przykro mi, że Pan taką presję na mnie wywierał z tą recenzją. ja czekałem cierpliwie przez 7 miesięcy, gdy chodziło o recenzję rozprawy p. Wójcik. Także czekałem na Tatarkiewicza, która potem przysłał tę raczej humorystyczną, a zarazem krzywdzącą autorkę recenzję.
n teraz wracam na kilka dni do Krakowa, od 1 lipca będę w Rabce. Odczyt z PAN-u na temat Bensego poślę do księgi pamiątkowej dla Żółkiewskiego, bo nie mam nic innego, a obiecałem coś dać.

Łącze serdeczne pozdrowienia

(Roman Ingarden)