Notatki do odczytu z b.d.

Tezy odczytu

1. Wycinek teorji poznania szczegółowej xxx
2. Pomiędzy podstawową strukturą podziału, a sposobem poznawania zachodzi xxx odpowiedności.
3. Przedmiotem poznania: „dzieło literackie”, pisane w rodzimym języku, „współczesne”, po raz pierwszy czytane.
4. Dzieło literackie
5. przedmiotem wielowarstwowym
6. posiadającym pewną rozpiętość od „początku do końca”
7. przedmiotem xxx.
8. ograniczona całość xxx jakości wartościowanych.
9. dwie xxx
10. poznawanie dokonuje się w xxx złożonych przeżyciach
11. poznanie dokonuje się w xxx faz poznawania części dzieła

opis tego

potem konsekwencje

powstawanie xxx wyników twórczych.

Odczyt w P.A.U

n      xxx do (I): xxx w przypomnieniu faz
n              procesu – a) od początku faza po fazie
n     n                  b) od Kulminacji (?) – xxx
n                       wprzód i wszerz (?)
n     n     n            c) xxx – xxx przypomnieniem
n     n                        w kierunku współczesności xxx
n     n     n                    teraźniejszości.

2. „przenoszenie się w przyszłość” – xxx:
   pozostanie w teraźniejszości i z punktu
   n     n     n     n      widzenia teraźniejszości przypominania.
   n     n     n     n      Można obrać punkt przyszłości – za
            n               „punkt widzenia”
3. Również w aktywności , twórczości (narzucanie
   się przypominających faktów, poszukiwanie w
   przyszłości faktów o których już pewną wiedzę
   posiadamy jak które jeszcze nie są
   xxx – /Oczywiście nie wszytsko!)
4. Ogólnikowość – szczegółowość przypomnianegoVI. xxx procesu przypominania (żywej pamięci ) odpowiadają zdaniami perspektywy czasowe (wyglądy czasowe procesów, zdarzeń – cennego czasu) [analogia do !]
   Perspektywa xxx: w wyglądach xxx rzeczy pojawiają się elementy, które w prawidłowy sposób odchylają się od określonych cech przedmiotów (rzeczy) przejawiających się przez te wyglądy. Istnieje prawidłowe przy porządkowaniu między określo cechą „A” – a owemi odchyleniami ( XXX wielko pewnej uporządkowanej mnogości występujących.
      n        Przestrzenna perspektywa jedynie w odniesieniu do rzeczy – z pozorów wchodzę w XXX tylko XXX XXX XXX.
      n      Natomiast wszelkie pozory przez nas spostrzegane lub przypomniane występują w mnogościach wyglądow czasowo się rozciągających i czasowo uporządkowanych, które zarówno same ulegają perspektywie czasowej jak też perspektywę te narzucają procesowi, które się przez nie przejawiają.
        b      Perspektywa czasowa – o ile mi wiadomo – nie była właściwie wcale opracowywana. Uwagi, które na ten temat miałem przedkładam – stanowią pierwsze opisowe XXX w tym kierunku, bez pretensji do wykrycia stałych prawidłowości. Tylko niektóre zjawiska perspektywy czasowej XXX – i to przede wszytskim przyszłościowej

   I. Zjawisko skracania się okresów czasowych zmienionych w stosunku do odległości trwania w aktualności (mowa o przeżywanej długości – jako pierwszej prostej jakości – nie o „długości’ obiektywnie zmienianiej.
   Stopień skrócenia zależy a) od dawności danego okresu
   b) sposobu przypomnienia

przy XXX w przypomnieniu faz – niniejszy skrót
przy XXX wartościowe ujęcie – większy skrót

c) od większej lub mniejszej szczegółowości przypomnienia tych faz – mniejszy skrót
d) od własności tego, co sobie przypominamy (zależność dość nieokreślona, ale nie należy jej pominąć). – i jego wniosków do nas („nudne” – „interesujące” – wrażenie obojętne, „monotonne” – wielorakie itp).

2. Zjawiska przedłużania – nader rzadko się pojawiają ale mimo to wystepują – wielkie napięcie w przeżywaniu aktualności (procesów teraz lub jeszcze teraz się rozgrywających) skraca okres czasu, – w pewnym XXX może się wydać znacznie dłuższy – przyczem XXX wprawa, która długość bliższa rzeczywistości.

Wykazanie prawidłowości stałej – zmian perspektywicznych utrudnia zależność skrótu od wielu czynników, które niekoniecznie muszą współwystępować i nie wszytskie tak samo wypływają na wielkość „skrótu – przedłużenia”.

3. Zmiana dynamiki procesu:
   „Wyznacznikiem” – XXX XXX XXX XXX o której później będzie mowa
   największy dystans czasowy: gdy poszukujemy dopiero w przyszlości czegoś, o czem już wiemy ogólnikowo, że było, ale ani dokładnie co, ani kiedy.
   Zmniejsza się ( a zarazem bardziej wyraźny jako „dystans” gdy znaleźliśmy w jednopromiennym oknie całość zdania rozp. procesu (zmniejszanie dystanu przez uwypuklenie szczegółów, rozjaśnienie)

dalsze XXX: XXX przypomnieniem faza
                  n            po fazie – w indywidualizowaniu –
dalsze przybliżenie: przeniesienie się w przeszłość (człowiek)
n           (XXX świadkowanie) przy możliwi szczegółowe przypomnienie – wielkiej
     n      aktywności i żywości, jakości koncentracji.
[bliskość w parze z podłożeniem okresu, szczegółowością, dynamiką stającą się – (zazwyczaj, ale nie koniecznie) -]
„czasowy punkt widzenia” – zmiana czasowego punktu widzenia – zmiana perspektyw.

5. Przemiany charakteru dawności – relatywnej do teraźniejszości – rozp. do pewnej fazy czasowej.
   fenomenem zapadania w przyszłość – : XXX to samo w coraz realnym charakterze dawności –
6. Zamiany jakościowego określenia przypomnianych faktów (zdarzeń, procesów)
   przyszłość ≠ „XXX” teraźniejszość
   istenieje fenomen         –         przestała istnieć
   jakościowo określono   –

 n        XXX :     a)  bogaci sie w coraz nowe fakty
n           b) nie jest  XXX,
n               zmieniają się  a) względne cechy faktów (doniosłość) – XXX czasowej – odwrócenie
n                             n         XXX XXX
n                             n         b) zmiana cech XXX  (pozorność obrana pozorną miłości XXX, gdzie było
n                             n         XXX.)
n                             n         późniejsze zakłamanie

7. Poszerzanie i zwężanie dawności „minionej” teraźniejszości. ( XXX czasu lub XXX wędrowanie po XXX XXX – zamiana XXX .

VII. Przykłady z literatury   

I. Zjawiska perspektwy czasowej: występują w literaturze pod dwoma postaciami:

a)W warstwie przedmiotów przedstawionych w dziele
b)przy XXX dzieła XXX konkretyzacji – w odniesieniu do jej faz wcześniejszych
c)metafizyczne : 1) zaganienie rzeczywistości człowieka (w której żyje człowiek)

  2) zagadnienie człowieka – człowiek buduje sie na podstawie faktów    zawartych w przeszłości

[Kontynuacja przeszłości wpływa na kontynuaję teraźniejszości]