List do Władysława Tatarkiewicza z 07.01.1967

Autor Roman Ingarden

Kategorie korespondencja wychodząca, polscy badacze i badaczki

Archiwum Archiwum KUL

Data powstania 7.01.1967

Powiązane miejsca Lwów, Paryż, Rzym

Sygnatura w archiwum Rkp_1529

Prawa autorskie wszystkie prawa zastrzeżone

Rodzaj zasobu list

Problematyka kwestie organizacyjne, kwestie osobiste

Dziedzina estetyka, filozofia

Tagi #aktywność publikacyjna, #Ateny, #Bayer, #choroba, #fotokopia, #Historia Estetyki, #Historia Estetyki Tatarkiewicza, #III tom Historii Estetyki, #Komitet Międzynarodowy Kongresów Estetyki, #Komitet Paryski, #kongres, #Kongres Estetyki, #Kongres w Rzymie, #książka, #Lwów, #Michellis, #Międzynarodowy Komitet Kongresów Estetyki, #Paryż, #praca naukowa, #prace naukowe, #publikacje, #publikacje naukowe, #Rzym, #Souriau, #Teresa Tatarkiewicz (Potworowska), #wojna

Roman Ingarden Kraków, n 7 stycznia 67
Kraków, Biskupia 14

Drogi Władysławie,

n Dziękuję Ci bardzo za ostatni list. Cieszę się, że III tom Historii Estetyki już jest w druku, ukaże się chyba niebawem.
Co do tekstu zaproszenia mię do Międzynarodowego Komitetu Kongresów Estetyki, to niedawno odkryłem ten papier w mojej teczce ze starymi dokumentami, którą niegdyś wywiozłem ze Lwowa. n

n Niestety w samym tekście tego papieru nie ma mojego nazwiska, było na kopercie, której nie przechowałem. Kazałem jednak zrobić fotokopię i jeden egzemplarz Ci przesyłam; może rozważysz co z tym należy zrobić i czy w ogóle coś zaczynać po tylu latach. Souriau po prosu skorzystał z tego, że Bayer był wówczas już sparaliżowany i sam zarządził wszystko, jak szara gęś. Pisałem niegdyś o całej sprawie do prof. Michellisa w Atenach, po kongresie, gdy Ciebie wybrano (ponownie) do Komitetu, ale Michelis odpowiedział, że nic o tym nie słyszał, i na tym się skończyło. Pisałem oczywiście o tym, że obaj my do tego Komitetu należymy od r. 1937 i że było bezprawną humorystyką wybierać Ciebie ponownie, udając, że się o niczym nie wie. Być może, że dokumenty Komitetu Paryskiego podczas wojny zaginęły, ale wątpię by Bayer był cały czas w Paryżu i mieszkał u siebie (byłem u niego w r. 1946, gdy wracałem z Kongresu w Rzymie, przyjął mię bardzo serdecznie i nawet poruszał w rozmowie sprawę następnego kongresu estetyki). Potem jeszcze kilka razy do mnie pisał, a potem przeszła ta choroba, pomimo której on jeszcze pracował i był dostępny, bo nawet otrzymałem list od niego już po zachorowaniu. Więc raczej nie wierzę, żeby Souriau nie mógł się dowiedzieć, jak to było.
n

n Być może, że będę w połowie stycznia w Warszawie, zadzwonię do Ciebie. Na razie serdecznie Cię pozdrawiam i przesyłam piękne ukłony dla Pani Profesorowej.

Twój Roman

[Fotokopię załączam]